Op veel scholen is begrijpend lezen een terugkerend punt van frustratie. Bij de scholen die werken met een methode met boeken hoor ik vaak de klacht dat de kinderen het zo saai vinden. Ik vraag me dan altijd af of de leerkracht het niet gewoon zelf saai vindt en dat uitstraalt maar dat is weer een heel andere discussie...
Wij werken inmiddels zo'n jaar of zes met Nieuwsbegrip XL. In het begin moest ik er erg mijn draai in vinden. Bij een nieuwe methode weet je toch pas in de praktijk hoe het werkt en wat het effect is van een bepaalde werkwijze. In het begin hield ik me strak aan de tijd. Ik maakte gebruik van het modellen zoals de methode voorschrijft, maar ging daarbij vlot door de tekst heen. We moesten inmiddels daarna ook nog in groepjes binnen de tijd de vragen maken en ook nog nabespreken.
De methode schrijft voor om wanneer je een dekkend aanbod wilt ook de extra les en de woordenschatles van de XL-versie te doen. Dit deed ik allemaal braaf, maar de beloofde verbetering van resultaten bleef uit.
We hebben ook nog een periode gehad waarin we door omstandigheden veel extra hulp hadden (stagiaires en een oud-collega als vrijwilliger). In die periode bleven we op ongeveer dezelfde manier werken maar dan in kleine groepjes, in de hoop dat de resultaten op dat moment wel meer vooruit zouden gaan. Het werkte prettiger, maar om nou te zeggen dat de resultaten omhoog gingen... Ze bleven nog steeds op hetzelfde punt hangen.
Op een gegeven moment had ik een groep leerlingen die het niet aan kon om zelf in groepjes te werken. Ik moest hen steeds actief bij de les houden. Ik ben het vanaf dat moment heel anders aan gaan pakken.
Start: Filmpje van Jeugdjournaal met de kijkersvragen (niet bij les voorspellen)
Kern: De tekst met elkaar helemaal doornemen en uitkleden. Zeker in het begin was ik degene die enorm hard aan het werk was met modellen. Ik las een alinea eerst helemaal. Leerlingen zaten met een marker klaar om alles wat ze niet snapten, waar ze vragen over hadden etc. aan te strepen. Onbekende woorden werden in stukjes gehakt, aan een ander gevraagd, op Internet opgezocht etc Zo liepen we de alinea helemaal door en daarna vatten we nog eens samen wat er nu eigenlijk stond. Dit gebeurde bij iedere alinea. Intussen bespraken we ook nog onze associaties, voorkennis etc. Op deze manier duurde het lezen van de tekst veel langer dan aangegeven, maar de leerlingen wisten wel precies waar de tekst omdraaide. Het lezen van de tekst kon dan zo een uur duren. Er was daarna maar weinig tijd voor de vragen, maar die vulden we daarna achter elkaar in. Het meest was namelijk allang besproken dan.
Slot: Als we er aan toekwamen deden we de laatste opdrach nog. Dit is vaak een creatieve opdracht. Leuk, maar draagt niet altijd bij aan Begrijpend Lezen. Soms deden we hem wel, soms niet.
Op deze manier gingen eindelijk de scores bij Begrijpend Lezen omhoog. Een jaar laten zijn we bij taal op een andere manier aandacht gaan besteden aan woordenschat. Ik ben ervan overtuigd dat dit ertoe bij heeft gedragen dat de scores daarna weer flink omhoog gingen. Over deze werkwijze vertel ik in een volgende blog.
